IDA don’t cry me love

Eerst was er Ida Rubinstein, legendarische danseres van het Russisch ballet, muze van Serge Diaghilev, die sensatie maakte aan het begin van
de 20ste eeuw door haar charisma, haar schoonheid en haar provocerende houding. In Salomé van Oscar Wilde, dat haar roem bezorgde, ontdeed de danseres zich van alle lagen van haar kostuum tot ze naakt op scène stond: triomf en roem lieten niet lang op zich wachten. Door deze provocerende en bevrijdende daad, ging Ida Rubinstein de geschiedenis in van dans,
van performance, van feminisme. Een eeuw later viert en bezingt Lara Barsacq de herinnering, de glorie en de afwezigheid van Ida Rubinstein, voortdurende bron van inspiratie. Op haar eigen manier, het historische gemengd met het triviale, het grandioze met het absurde, persoonlijke herinneringen met archiefgegevens, brengt de choreografe een ode aan de vrijheid en aan persoonlijkheden die getuigen van energie en durf. Een hymne aan de poëzie, en dans als een uitvinding an sich.