Violences

Vanwege de SARS-CoV-2 crisis zijn wij helaas genoodzaakt de 25e editie van het festival te annuleren.

De missie van het festival is altijd geweest om artistieke creaties te steunen en wij houden ons ook vandaag aan die kernopdracht. Door de wereldwijde crisis waarin ook de artistieke gemeenschap financieel verzwakt uitkomt, willen wij de artiesten en medewerker·sters van het festival blijven steunen met coproductiebijdragen en annuleringsvergoedingen.

Je kan aan onze actie bijdragen door Ghost Tickets (10/20€) of een Ghost Pass te kopen op onze website, tot 30 mei. Je hulp is nodig. Veel kosten werden al gemaakt ter voorbereiding van het festival, en we zullen niet kunnen rekenen op ticketinkomsten, noch op een aantal punctuele subsidies
Hartelijk bedankt voor jullie hulp en steun. We kijken al uit naar volgend jaar. Zorg intussen goed voor jezelf!

____________________________________________________________________

Juni 1942, kort voor de razzia van de Wintervelodroom in Frankrijk. Mado is 10 jaar oud; ze steekt de grens tussen de bezette zone en de vrije zone over met een groep vreemdelingen, zonder haar ouders. De groep wordt vergezeld door een smokkelaar, die Mado’s moeder eerder betaalde met wat dure stoffen. Ze steekt ‘s nachts de grens over en neemt alleen de trein naar Vichy, waar ze voor enkele jaren zal worden opgevangen door een boerenfamilie in de Auvergne. Vertrekkend vanuit het verhaal van Mado, haar grootmoeder, neemt Léa Drouet ons mee in haar nieuwe creatie, Violences. In haar werk laat Léa geen direct geweld zien, maar de omstandigheden waaronder het legitiem wordt. Alleen op het podium, in een zandbak, bouwt en ontmantelt ze bouwsels van muren, landschappen, grenzen, waarlangs het verhaal zich ontwikkelt. Het verhaal van Mado resoneert doorheen recente gebeurtenissen – zoals het verhaal van Mawda, een tweejarig Koerdisch meisje dat werd doodgeschoten door een Belgische politieagent in 2018 – ze weerspiegelen wat hedendaags geweld en vormen van verzet kunnen zijn. Hoewel zand meestal alle sporen opslorpt en vaak ook sporen van geweld uitwist, bevat het hier ook de belofte van toekomstige configuraties. Configuraties die Léa Drouet, verwijzend naar een spelend kind, voor onze ogen uitprobeert en presenteert.